Çünkü tek bir hayatta herkes kendi hatıralarını toplamak
için koyuldu yola. Birincil durum kendi hikâyendi. Ne zaman kendi hikâyenin
olumlu/olumsuz yanlarında koşuşturmaya başladın, o zaman baktın ki bütün
sevdiklerini bir çantaya atıp götüremiyorsun kendinle birlikte.
Birileri arkanda bıraktığın o hayat yolculuğunda tabela gibi
kaldı. Ne zaman elini dizlerine koyup dinlenmek istesen arkandaki yolu ezber
ettiren tabelalara teşekkür edersin. Çünkü geldiğin yolu iyi bellemek, giderken
de temkinli davranmaya delalettir.
Küçücükken başladı kendi senaryon için yaptığın mücadele ama
o zaman farkında değildin bile. Aklına gelir miydi aynı toprağı eşeleyerek
oynadığın, günlerini, saatlerini harcadığın can arkadaşının o toprak
karelerinden öteye gidemeyeceğini. Ölümüne kankayız denirdi ya hani. O kankanın
adı neydi sahi? Kopa kopa bağlanırız bir şeylere. Birileri gelir ve gider. Geriye
kırpık kırpık hatıralar kalır. Kimini hatırlamazsın bile. Belki her gün aynı
otobüse bindiğin ve en sevdiğin çocukluk arkadaşın hala seninle… Mavi
pantolonundan ya da saçını çekişinden hatırladığın okul arkadaşın senin hayal
ettiğin mevkide belki de.
İlk aşkına ne olmuştur acaba. Belki seni hiç unutmamıştır. Sence
böyle bir ihtimal var mı hayatta. İlk aldığın aşk mektubu maniden oluşuyorsa ve
biri sana değerli gördüğü (hac) yüzüğü hediye etmişse bu satırlardan hatırlar
mı seni? Sahi hatırlasa dönüp de söyler mi bunu. Birileri tatlı kalır şıpsevdi
sakızının kokusu gibi. Acaba bende kaldım mı dersin birilerinin aklında. Bunu derken
bile hafızanda üç beş isim bile belirmez. Ne garip...
Bir yola çıktık hepimiz. Hiç fark etmeden öyle çok insan
bıraktık ki geride. Kimisini çok sevdik. Kimini çok incittik. Kimi çok acıttı ama çok öğretti bu yüzden
dönüp dönüp içimizden teşekkür ettik. Birileri de hiç gitmesin istedik. Öyle farkındaydık
ki onların/ onun varlığının kattığı anlamdan. Yine de gitti…
Çok sevdin, minnet ettin, kıymet bildin ama yinede gitti…
İşte böyle bir şey hayat kimseyi tutamazsın avucunda. Avucumda dediysem tam
avuç içini kastettim. Orası yönetmeden yönetir…
Amak-ı Hayal
