"Ölüm ile ayrılığı tartmışlar
Elli dirhem fazla gelmiş ayrılık...
Bu sözlerden sonra insanın susup bu şarkıyı dinleyesi bu şiiri okuyası icap eder. Ama gel gör ki ben anlatamıyorum diye uzun uzun anlatmayanlar da yok değil. İbrahim Kalın; "Özlememek özünü hatılmaktır" diye girince cümleye beni aldı götürdü bu video izleyenin acısı azalır özlemin itibarı artar. Sevene sevdiğini vermez ama teselli de iyidir be azizim...
Yeterince gönlünü doldurursan yalnızlık diye bir şey yoktur. Issızlık, karanlık, ümitsizlik, üzgünlük yoktur. Aramak yoktur, bulmak hiç yoktur... Yeterince kendin için kendine sevmez isen hüsran yoktur. Yol yoktur, yolda kalmak yoktur. Ah etsen dahi sitem yoktur ki ah esmadır çekiniz. Tüm bu cümlelerden sonra bir güzel adamın dedikleri düştü aklıma, isteyen videosunda bu cümlelerle bulabilir.
"Aşık hiç yalnız kalır mı hafız. Yar çıksa kapıdan hasreti girer, hayali girer içeri. Aşık tek başınayken bile, yalnız kalamayan adamdır. Yalnız kalamaz o. Ya sevgilinin hayali vardır, ya da sevgilinin kendisi. Hz Mevlana gibi seslenir; iki gecem var ikisinde de uykusuzum biri sensiz olduğum gece. Hasretin bırakmaz ki gözüme uyku girsin. Diğeri senle olduğum gece. Yanımda sen varken uyumak olur mu.."
Sevenler yalnız değildir. O olsa da olmasa da...
Ve bu bir dert hiç değildir. Derdim var diyen sevdim demesin...
Ne diyorduk sol yanım, ah sol yanım... İşte tam da bir letaife denk gelen manevi kalbin bulunduğu sol yanımız. Birini çok sevdiğimiz de onu sol yanımıza yani ebediyyen sürecek ruhun, ebediyyen atacak kalbine koyarız. O sol yan esasen bir can'a verilecek, burası senindir denecek bir yer değildir ama değil midir ki insanın sonsuz Rahmet e duyduğu sevgi de bir kulu sevmekle tutuşur sonra esas yerini yurdunu bulur. Değil mi ki mürşidi kamillerden biri mürid kabul eder iken sorarmış "hiç bir şeyi çokça sevdin mi?" "Sevmedim" diyeni müridliğe almazmış. Çıra olmayana, kıvılcımı olmayana harlı ateş yok demek ki manevi kapılarda.
Belki bildin dedin belki bilmeyerek ama birine sol yanım derken gerçekten o solun mu? O, oranın varlığında var mı? Bir yoklamak lazım. Ve denir ki, bir bedende iki kişi olmadıkça, sormadıkça "ey kalbim sen ne dersin bu işe" ve almadıkça cevapları solundaki edebi olanın ebedi organından çok da güvenme cevap dediğin cevaplarına...
Solumuzun ruh cevheri "kalbimiz" bâki olsun...
#birfotoğrafbiryazı
Üniversitede bir hocam vardı. Derste kaldığı yeri kaldığı cümleden asla nerede kalmıştık demeden devam edebilirdi. Bilmediğini bu senin dersin olsun öğren bize de öğret derdi. Kitapta yazmaz hayatın içinde çokça bulunur şeyler anlatırdı. Bazen ıvır zıvır anlatıyor gibi gelirdi derslikte oturanlara ama eminim okul bitince her biri anlamıştır ki hiçbiri malayani değildi o derslerin. Herkesle ayrı ayrı ilgilendiği de olmuştur. Mesela bir arkadaşın diksiyonu gerçekten iyi değildi ve bunu konuyu sınıfta açmaktan bunun düzeltilmesi gerektiğinden yapacağı mesleği nasıl etkileyeceğinden uzun uzun bahsedebilirdi ve kimse bundan incinmez veya dalga geçmezdi. Keza başka bir arkadaşın ses rengi bir hizada hiç durmuyordu ve bu ses tellerinin eğitilebilir olduğunu tek rengin üzerine gidip bu dallanıp budaklanan kontrolden çıkan sesin eğitilmesi hakkında da konuşurdu. Hayatın içinden, evinden, yaşantısının her yönünden örnekler verebilir herkesi dersin içine çekebilirdi. Çekmek için çaba sarfetmesine hiçbir zaman gerek kalmayacak kadar donanımlıydı. Bazı konuları anlamakta zorlandığımız da bunu dile getirmişlerse o zaman şöyle örnek vereyim derdi ve bu örnek verme hızına her zaman hayret ederek bakardım çünkü anlaşılana kadar defaatle örnek verdiği çok olmuştur.
Hocalarımı hep çok sevmek istemişimdir. Gerçekten haftanın dört günü dersine aynı hocanın girmesi ve o hocanın da böylesine harika bir insan olması büyük şans. Bana bir ödev de yardım sözü verdiği için öğle arasından tamamıyla vazgeçtiği, başından savmayarak elinden geleni yaptığı ama bu benimle alakalı değil demeden çabaladığı bir gün hatırlıyorum. İstemese kim zorlayabilir ama yardım etmeyi, sözünün gereğini her zaman yapmayı bilen bir insanı asla unutmuyorsun.
Okulun yemekhanesinde çıkan yemekleri her zaman kontrol eder herkesi karşısına alır söylediği sözden savunduğu fikirden asla vazgeçmedi. Böyle böyle yemekhanenin yemekleri öyle bir seviyeye geldi ki hepsinin hakkından tek başına nasıl geliyordu ve pes etmiyordu hayret ediyorduk. Hiçbir konuda yalnız kalmaktan çekinmiyordu. Ben bunun tek başıma arkasındayım derken bunu bize anlatıyor olmasının örneklik teşkil etmesini dert edindiğini alt satırlardan okuyabiliyoruk. Ve hayranlık duyuyorduk.
Hayat akıp gidiyor tanıştığımız o muazzam duruşu ve bilgisi olanlar, sevgiyle, saygıyla hayatta yer tutanlar olmasa halimiz içleracısı olurdu. Onlar iyi ki var...
Hiç yazmak nedir bilmezken duyguların dolup taşıyor yazmak istiyorsun, hiç okumazken okumak, hiç görmediğin yerlere gidip orada olmadığını bildiğin halde onu aramak istiyorsun. Daha kırgın oluyor, daha kolay inciniyorsun. Konunun muhatabı olmasan bile sevmek kolay incitiyor insanı.
Radyoda defaatle çalmış gelmiş geçmiş bir şarkı sende bir yerlere dokunuyor, o vakte kadar umursamadığın bir şiir, bir şarkı gelip baş köşeye oturuyor öylece. Derdinle dertlenmeye gelmiş gibi misafir etmiyorsun, sende gel sen de kal diyorsun, kalıyorda... Her ne hikmetse sevmekle gelen ne varsa mütemadiyen kalıyor. Bir söz, bir ses, bir koku, bir eşya, bir şarkı, bir mekan hiçbiri bir yere gitmiyor, gidemiyor...
Zaman hepimiz için aynı işlemiyor. Aynı zamanın içinde farklı zaman işleyişleri ile yaşadığımıza inanıyorum. Zamanın da sevgiyle bir rabıtası var. Sevginin zamanı yavaşlattığına hatta durdurduğuna bile inanırım. Zaman tüm sevdiğimiz şeyleri yaparken hızlı geçmesine rağmen sevgilinin yanında öylece durması izah edilesi değil.
Yazdıklarımın hiçbiri izah edilesi değil. "Akıl biz yemek yerken üstümüze dökmeyelim diye var"diyordu geçenlerde sevdiğim biri. Haklı, geriye kalan ne varsa kalp yükleniyor. Sevgi hariç, sevgiye yük diyemeyiz. Sevginin yük olduğu bir yerde sanırım sevgili yoktur. Ama yine de kalp bu azizim. Biraz yardımcı olmak lazım...
Fotoğrafların geneli bana aittir.
#birfotoğrafbiryazı
