Kal(a)mayanlar

Ah azizim hayatım boyunca güzel anılar biriktirme çabasına girdim. Bazen çok sorunlu zamanlar yaşadım ve bir kapalı kutuya döndüğüm oldu, doğru... Belki anlaşılamadım ve bu da biriktireceğim anıları etkiledi ama bunun dışında hep peşinde olduğum şey sadece buydu. Çünkü geriye dönüp baktığımızda kiminle gülmüşsek onunla anı biriktirmişizdir. Güldüğün insanla ağlamak sorun olmuyor ama ağladığın insanla gülemiyorsan o anıların başı çok boş... 

İnsan trafikte bir yeşil ışığı dikkatle bekler çünkü kırmızının bir bedeli vardır, mutfakta bir kızartma yağını ateşte öylece bekletemezsin, öncelik onundur yoksa yanar... Masanın olmazsa olmazı tuz konmadığında insanın gözü önce onu arar...

Peki ya hayatımızdaki en öncelikli insan? Kırmızı ışığın bedeli ödenir, yanan yağ yenisiyle değiştirilir. Peki bu kadar bile önemsemediğin, farkındalık göstermediğin o insandan kopup gidenlerin bir telafisi var mıdır? Masadaki tuz kadar fark etmediğimiz, olsa da olur olmasa da denen biri, ama aslında tuzdan fazla olmazsa  olmaz birine, bu yok sayışı nasıl izah edersin?

Edemezsin...

Gideni olur bu kırgınlıkların. Bazen köprüden önce son çıkış tabelası kadar dikkat çekmez ama aslında son çıkıştır o. Bazen sessiz sedasız, bazen sözlü nidalı... Ama biri elbet gider, bu silik anılarda yer tutmaya ne hacet... 

Ayrım...

Merhaba hayat,

Seni hep özenle karşılamaya çalıştım. Biliyorum bazen işleri batırdım, zamanı yanlış kullandım, emeği beyhude şeylere verdim, vazgeçtiğim şeylerde oldu, devam edeceğim diye tüm gücümle gayret ettiklerimde... Ne verdin ne aldın benden hiç bilemedim. Kim için ne için yaratıldım ve ne uğruna yaşıyorum pek bir fikrim yok.  Savurduğunda oldu tutundurduğunda... Sonuç olarak baktığımda sadece orda oraya koşan bir insan görüyorum. Öyle ki normal bir  adım atmak bana artık normal gelmiyor. Şikayet etmiyorum a canım, bil istiyorum sadece... Şuncağız kızım bu kadar yüklenmek oluyor mu bana acaba, bir daha bak şu duruma demek istiyorum... Konuşuyorum böyle kendi kendime sonra İnşirah dikiliyor karşıma iki ayet; 

Şüphe yok ki her güçlükle beraber bir de kolaylık var. (Unutma) Kesinlikle her zorlukla beraber, elbette bir kolaylık (ve rahatlık) da olacaktır...

Oluyorda... Ama o kolaylıklar kalp kırıklıklarını geçirmiyor. Acıyan canına merhem olmuyor. Aynı yerden yaralanmana engel olmuyor.

Sonra Amenasulü dikiliyor karşına ve diyor ki; Allah kimseyi gücünün yetmediğiyle yükümlü kılmaz... 

Yağmura sığınıyorum dua kapıların açıksa bil ki senden artık aynı duayı dahi istemiyorum, vazgeçtim... Belki de balıktan uçmasını bekliyordum, belki de kurak tarlada çiçek aramak kocaman bir saçmalık....

Bu da böyle olsun...